Η λήψη βιοψίας είναι από τα πιο σημαντικά διαγνωστικά εργαλεία της ιατρικής γενικά και ειδικότερα της δερματολογίας.
Η λήψη βιοψίας δέρματος είναι μια ιατρική πράξη κατά την οποία, ένα μικρό κομμάτι ιστού δέρματος λαμβάνεται χειρουργικά ώστε να εξεταστεί περαιτέρω. Η εξέταση αυτή παίζει καθοριστικό ρόλο στη διάγνωση πολλών δερματολογικών καταστάσεων είτε πρόκειται για τον αποκλεισμό κακοήθειας είτε για την διάγνωση δερματολογικών παθήσεων γενικότερα.
Πότε απαιτείται η λήψη βιοψίας;
Στην δερματολογική πρακτική, η λήψη βιοψίας δε χρησιμοποιείται μόνο για να επιβεβαιώσει αν υπάρχει κακοήθεια αλλά και για να βοηθήσει στην διάγνωση οποιουδήποτε δερματολογικού προβλήματος.
Είναι φορές που η κλινική εικόνα είναι πολύ άτυπη ή ασυνήθης αλλά και το αντίθετο πολύ κοινή ώστε να παραπέμπει σε αρκετά νοσήματα.
Σε αυτή την περίπτωση η λήψη ιστοτεμαχίου δέρματος και η εξέταση του ιστού σε κυτταρικό επίπεδο είναι αυτό που μπορεί να βοηθήσει να μπει η ακριβής διάγνωση και κατά συνέπεια να δοθεί η κατάλληλη θεραπεία.
Για παράδειγμα, μπορεί να ενδείκνυται όταν υποπτευόμαστε καρκίνο του δέρματος, σε ύποπτες ελιές, που μπορεί να έχουν αλλαγές, να είναι νέες ή να προκαλούν συμπτώματα στον ασθενή, σε επίμονα εξανθήματα που εμμένουν παρά τις προσπάθειες θεραπείας, σε χρόνιες καταστάσεις που ποτέ δεν έχει υπάρξει ακριβής διάγνωση. Αυτές οι περιπτώσεις είναι μερικά παραδείγματα στα οποία μπορεί ο δερματολόγος να προτείνει τη βιοψία.
Σημασία εντόπισης του σημείου λήψη της βιοψίας
Σε αντίθεση με τις εργαστηριακές εξετάσεις όπου όλη η διαδικασία γίνεται σε διαγνωστικά κέντρα, η λήψη του ιστοτεμαχίου δέρματος γίνεται στο ιατρείο από το Δερματολόγο ώστε να επιλέξει το σωστό σημείο από όπου θα παρθεί η βιοψία.
Η επιλογή του σημείου είναι ιδιαιτέρως σημαντική. Η εντόπιση της βλάβης, η μορφή της, η παλαιότητα στην εμφάνισή της, η ακριβής θέση τομής είναι παράγοντες κρίσιμοι. Αν δεν γίνουν σωστά, δε θα είναι δυνατό να βγει το σωστό συμπέρασμα. Επιπρόσθετα, αυτοί οι παράγοντες διαφοροποιούνται ανάλογα με το ποιες είναι οι πιθανές κλινικές διαγνώσεις του Δερματολόγου. Ανάλογα δηλαδή, με το ποια νοσήματα υποπτεύεται ο ιατρός, οι κανόνες λήψεις είναι δυνατόν να διαφοροποιούνται.
Διαδικασία λήψης της βιοψίας
Αφού επιλεγεί το κατάλληλο σημείο, γίνεται ενέσιμη τοπική αναισθησία στο ακριβές σημείο του δέρματος που πρόκειται να αφαιρεθεί, ώστε όλη η διαδικασία να είναι απολύτως ανώδυνη.
Υπάρχουν τρεις κύριες τεχνικές βιοψίας δέρματος, η βιοψία με punch, η βιοψία με shave και η χειρουργική βιοψία.
Στη punch βιοψία, που είναι και η πιο συνηθισμένη τεχνική, αφαιρείται ένα κομμάτι δέρματος, κυλινδρικού σχήματος και διαμέτρου περίπου 4 χιλιοστών ή και λιγότερο, αναλόγως της περιοχής. Μετά την αφαίρεση το πολύ μικρό έλλειμα, συμπλησιάζεται με ράμματα τα οποία αφαιρούνται μετά από λίγες ημέρες.
Στη shave βιοψία αφαιρούνται μόνο τα πιο επιφανειακά στρώματα δέρματος και αφήνεται η βλάβη να επουλώσει σε δεύτερο σκοπό, χωρίς ράμματα. Ενδείκνυται συνήθως σε επιφανειακές βλάβες του δέρματος ή σε περιοχές του σώματος όπου το δέρμα είναι πολύ λεπτό.
Στη χειρουργική βιοψία αφαιρείται ένα πιο μεγάλο κομμάτι δέρματος τόσο σε έκταση όσο και σε βάθος και στη συνέχεια γίνονται οπωσδήποτε ράμματα. Είναι απαραίτητη όταν το διαγνωστικό μας πρόβλημα εντοπίζεται βαθύτερα μέσα στο δέρμα.
Οι πληγές που μένουν και στις τρεις περιπτώσεις επουλώνουν γρήγορα και με μια βασική περιποίηση στο σπίτι από τον ασθενή για μερικές μέρες.
Μετά τη λήψη της βιοψίας, το ιστοτεμάχιο διατηρείται σε ειδικά υλικά, τα οποία είναι πιθανό να διαφοροποιούνται ανάλογα με την κλινική υποψία του Δ ερματολόγου, ώστε να μπορούν να γίνουν οι αντίστοιχες χρώσεις και να χρησιμοποιηθούν οι κατάλληλες τεχνικές από τον Παθολογοανατόμο, όπως για παράδειγμα η ανοσοϊστοχημεία και ο ανοσοφθορισμός. Ο Παθολογοανατόμος μετά από την επεξεργασία του ιστού, το εξετάζει στο μικροσκόπιο και ανάλογα με το είδος των κυττάρων που θα βρει αλλά και την εντόπισή τους, οδηγείται σε συμπεράσματα.
Διαγνωστική προσπέλαση
Είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί η σημασία των διαγνωστικών προτάσεων από το Δερματολόγο. Ο Παθολογοανατόμος εκτός του ιστοτεμαχίου, λαμβάνει από τον Δερματολόγο μια έκθεση με το ιστορικό του ασθενούς όσον αφορά τη συγκεκριμένη πάθηση του δέρματος που διερευνάται όπως για παράδειγμα πότε ξεκίνησε, αν έχει συμπτώματα, πώς συμπεριφέρεται στο χρόνο. Γίνεται περιγραφή της κλινικής εικόνας της βλάβης και παρατίθενται από τον Δερματολόγο οι κλινικές του προτάσεις, αναφέρει δηλαδή την κλινική του υποψία, τι πιστεύει εκείνος ότι είναι με βάση αυτό που βλέπει. Επιπρόσθετα, η έκθεση συμπληρώνεται με την αναφορά της γενικότερης υγείας του ασθενούς, αν υπάρχουν δηλαδή άλλες παθήσεις, τι φάρμακα παίρνει και ποιο είναι το οικογενειακό του ιστορικό. Έτσι, ο Παθολογοανατόμος γνωρίζει πιο σωστά σε ποιο διαγνωστικό πλαίσιο να κινηθεί και λαμβάνοντας όλα αυτά τα στοιχεία υπόψιν του καταλήγει στην τελική του έκθεση.
Η τελική έκθεση αυτή σε συνδυασμό με την κλινική δερματολογική εικόνα οδηγεί τον Δερματολόγο στην τελική διάγνωση.
Τι πρέπει να θυμάται κανείς για τη βιοψία δέρματος
Η λήψη βιοψίας δέρματος είναι μια απλή, ανώδυνη, ασφαλής και σχετικά σύντομη διαδικασία που γίνεται στο ιατρείο.
Είναι πολύ σημαντικό για 10-15 ημέρες πριν από τη λήψη του ιστοτεμαχίου να μην έχουν εφαρμοστεί θεραπευτικές κρέμες ή άλλες ουσίες στην περιοχή που μπορεί να αλλοιώσουν την ιστολογική εικόνα της βλάβης και να βγουν λανθασμένα συμπεράσματα.
Τα αποτελέσματα της εξέτασης χρειάζονται μερικές ημέρες για να βγουν.
Σημασία της βιοψίας δέρματος
Η αμεσότητα στη λήψη της βιοψίας, είναι ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της Δερματολογίας σε σχέση με άλλες ειδικότητες όπου η διαδικασία αυτή είναι περισσότερο επεμβατική και συχνά επώδυνη.
Υπάρχουν εκατοντάδες νοσήματα στη δερματολογία τα οποία μπορούν να εκφραστούν με λιγοστές μόνο κλινικές εικόνες στο δέρμα. Η βιοψία δίνει τη δυνατότητα της ασφαλούς διάγνωσης εύκολα και γρήγορα και κατά συνέπεια της πιο αποτελεσματικής θεραπείας.
Επιπλέον, είναι κρίσιμο διαγνωστικό εργαλείο για τη διάγνωση του καρκίνου του δέρματος. Η έγκαιρη διάγνωση στον καρκίνο του δέρματος είναι πραγματικά ζωτικής σημασίας και η βιοψία δέρματος μας δίνει τη δυνατότητα με το λιγότερο δυνατό επεμβατικό τρόπο να παρέμβουμε και να συνδράμουμε ουσιαστικά στην πορεία της υγείας των ασθενών μας.
.
